Deel 60: Oordeel en Polarisatie

                                     

Lieve mensen…

Dit keer een blog over polarisatie en oordelen.

Zoals de meesten van jullie weten is mijn zus Jolanda een crowdfunding begonnen zodat ik mijn behandeling langer kan volgen voor een beter resultaat.

De reacties zijn wisselend. Vooropgesteld…als er om hulp gevraagd wordt is het geen must om daar op in te gaan, iemand zal daar redenen voor hebben welke ik respecteer. Het wordt wel zeer gewaardeerd als er bijgedragen wordt of het bericht gedeeld.

Ook Wybren van Haga heeft de crowdfunding gedeeld en de reacties zijn verschrikkelijk. Aan het begin las ik mee, maar daarna niet meer. Er spreekt haat uit de reacties. Ik ga de reacties niet eens herhalen hier in mijn blog.

Er zijn ook reacties als ‘waarom zou ik helpen, ze doet nog zoveel te zien op social media’. Vergeet niet dat social media social media is. Daar deel ik maar een fractie van mijn leven. En ja, ik ben weggeweest met mijn kinderen. Maar niet op mijn kosten. En de reis…die was verschrikkelijk. Maar ik laat me niet tegenhouden om herinneringen te maken met mijn kinderen als de kans zich voordoet. Dan is de reis maar even verschrikkelijk. En hoe ik mijn leven leef hier thuis…met alle grenzen die ik heb, kan ik dat ook elders. Daarbij is het niet mijn ding om constant mijn klachten te delen op social media. Ik wordt daar heel ongelukkig van. Gelukkig ben ik een positief ingesteld mens en daardoor kan er een scheef beeld ontstaan van mijn klachten als je mij niet in het echt meemaakt. Ik ben me daar van bewust. Maar het weerhoud mij niet om mijn klachten aan te gaan, herinneringen te maken die goud waard zijn en het mooie met anderen te delen op social media. 

Andere gedachtes zijn: heb je bewijs dat het vaccinatie schade is. Ja, het is bevestigd door artsen en de bloedtest heeft schade aan de mitochondriën aangetoond waardoor ik een constant zuurstof tekort in mijn cellen heb met alle gevolgen van dien.

Dat er weinig tot niets in de mainstreammedia over geschreven wordt is bewust: Lareb trekt al heel lang aan de bel bij de overheid maar krijgt geen gehoor. Het CBG trekt zijn handen er vanaf en wijst naar de EMA als verantwoordelijke. Er is afgelopen week zelfs een rechtszaak geweest mbt de veiligheid van de prikken, of deze wel op de markt mogen blijven gezien de vele meldingen van bijwerkingen en overlijdens en wie daar verantwoordelijk voor is.

Media is media. Er wordt nieuws naar buiten gebracht waarvan men wil dat bekend wordt.

Is dit blog ter verdediging of een aanval?

Nee.

Het is eerder een oproep en hoop voor een stuk bewustwording . Om oordelen en gedachtes eerst eens in te slikken. Geef niet ongezouten je mening op social media of in onderlinge gesprekken. Doe alsjeblieft niet mee aan de polarisatie. Het zorgt voor oordelen en verdeeldheid terwijl we elkaar keihard nodig hebben. Praat met elkaar en neem elkaars woorden in openheid en zonder oordeel aan. Toon belangstelling naar het hoe en waarom ipv de ander aan te vallen over zijn/ haar verkeerde visie en de deur (letterlijk of figuurlijk) dicht te gooien als de ander jouw visie niet overneemt. Stel je vragen als die er zijn en neem het antwoord aan welke gegeven wordt. Ook al denk je er wel eens anders over. De ander hoeft niet perse jouw gelijk over te nemen. Soms is het beter elkaar de hand te schudden en te erkennen dat je elkaars visie niet deelt. Je hoeft geen dikke vrienden te worden, maar blijf elkaar respecteren alsjeblieft🙏🏽 ook al ben je het niet met elkaar eens. We kunnen met de vinger naar de ander blijven wijzen als we het over polarisatie en oordelen hebben, maar het verschil maken begint bij jezelf. We zijn er allemaal medeverantwoordelijk voor. Oordelen bij langdurige ziekte is zeer pijnlijk. Ziek zijn vraag je niet om. Een langdurig zieke doet wat hij/zij kan. Ik ga bv niet constant op de bank liggen omdat dat het beeld is wat men verwacht bij langdurige ziekte (hoewel ik er vaak genoeg op lig, vaker dan me lief is). Met het oordelen neem je direct afstand van degene die de ziekte heeft. De mens die te maken heeft met ziekte heeft juist steun nodig.

Het is al erg genoeg dat ik te maken heb met deze schade na de prik. Het is erg genoeg dat ik niet kan werken. Het is echt niet zo dat ik voor m’n lol thuiszit en maar overal naar toe kan waar ik wil gaan. Dat ik mijn leven aangepast leef drukt me met mijn neus op de feiten.  Ik zou  met alle liefde wel willen werken en ik hoop dat deze behandeling mij kan helpen om daar weer te komen. Als er oordeel blijkt te zijn maakt dat het er niet makkelijker op, het maakt alles eigenlijk nog zwaarder. Mijn ervaring heeft me geleerd dat ik 100x liever heb dat men de vragen die er zijn aan me gesteld worden. Het blijft altijd een raar gevoel dat als er vragen zijn over mijn persoon/ gezondheid die niet aan mij gesteld worden, maar dat men op zoek gaat naar een antwoord buiten mij om. Dat zorgt voor ruis, onduidelijkheid en meningen die niet altijd terecht zijn. Helaas ben ik niet de enige met deze ervaring. Vele langdurig zieke mensen hebben dezelfde ervaring, wat me raakt. Daarom ook dat ik er een blog over schrijf.

Ik hoop dat dit hele blog kan zorgen voor meer verbinding onder mensen. Juist ook voor de mensen die te maken hebben met een maatschappelijk gezien onmogelijke ziekte. Wanneer een ziekte maatschappelijk gezien niet bestaat betekend dat niet dat de ziekte niet bestaat. Mensen met een chronische ziekte hebben steun nodig. En die steun begint met elkaar te geloven. 

Ik ben zeer dankbaar dat ik artsen heb getroffen die de ernst van mijn situatie inzien en erkennen. Mijn grote dank gaat uit naar mijn huisarts die mij opvolgt, mijn behandelingen wil monitoren. nieuwsgierigheid heeft naar mijn reis naar beterschap. Daar waar de overheid het af laat weten steunt zij mij in mijn zoektocht en doet ze wat zij kan binnen haar mogelijkheden. Ze wil leren en alle mogelijke wetenschappelijke informatie mag ik met haar bespreken. Zij weet de reden dat die reis plaatsvindt in het alternatieve circuit. Die reden is nml: zolang de overheid geen toestemming geeft voor onderzoek komt er ook geen reguliere behandeling. Haar woorden zijn: een behandeling is een behandeling, waar die ook plaatsvindt.  Mijn dank is groot voor haar steun.

Mijn dank is groot aan de mensen die met elkaar zoveel bijgedragen / gedeeld hebben aan de crowdfunding welke mijn zus heeft opgezet! ❤️

Het is hartverwarmend dat er mensen zijn die mij deze behandeling naar beterschap gunnen zonder vragen. Vanuit medeleven. Mijn dank is groot, ik kan niet vaak genoeg zeggen hoe belangrijk deze behandeling voor mij is. 

Gisteren was ik even bij mijn huisarts en zelfs zij ziet verschil. 

Dit blog eindig ik met de wens dat we er meer voor elkaar mogen zijn. In liefde. Blijf weg van polarisatie en oordelen. Dat kunnen wij met elkaar. 

Dank voor het lezen, geniet van elke dag, hou van elkaar .

🍀🌸

“Hoi, ik ben Angelique. Ik ben niet mijn neurologische beperking maar het is een deel van mij