Hoi, ik ben Angelique. Ik ben niet mijn neurologische beperking, het is een deel van mij.

Enige tijd geleden ben ik in contact gekomen met journalist Freek van het NRC. Ik voelde blijdschap en een sprankje hoop dat mainstreammedia over mij en mijn lotgenoten wilde gaan schrijven. Zou dit een begin zijn van de weg naar erkenning? Alles heb ik hem verteld, zelfs behandelverslagen laten lezen. Verteld over de dichte deuren, het niet geloofd worden, de revalidaties die te zwaar zijn en daardoor contra-effectief. Het moeten zeuren om een MRI-scan die ik pas na 2 (!!) jaar heb gekregen. Mijn blog laten lezen. Verteld dat er verder geen behandelingen zijn en ik het zelf maar uit mag zoeken. Gedeeld dat ik alles kwijt ben: mijn gezondheid, werk, sociale omgeving welke enorm veranderd en zeer klein wordt, het moeder zijn voor mijn kinderen welke anders is geworden…. De journalist was meelevend, mijn verhaal was hem duidelijk zei hij. Ook heb ik hem verteld dat ik niet echt veel vertrouwen heb in de msm media en heb hem per app gevraagd of ik van te voren inzage mag hebben om het art...

Laatst hadden een laborant en een geneticus een lunch met een groep mensen met een wetenschappelijke achtergrond. Ze raakten aan de praat en kwamen in een discussie over vaccinatie schade.  De ene vertelde mijn verhaal aan de ander. De ander steigerde want vaccinatie schade bestaat niet, het is een complottheorie, desinformatie, Angelique is een wappie blablabla (de welbekende dingen die altijd de revue passeren kwamen nu ook voorbij).  De ene verdedigde mij (heel fijn en lief) maar stopte ook de discussie omdat die zeer onaangenaam werd. Mijn persoon werd met de grond gelijk gemaakt en er werd niet gevraagd naar hoe dingen ontstaan zijn, hoe mijn leven eerst was, hoe het verloop is geweest en hoe de vlag er nu bijhangt.  Later heb ik de ene wat wetenschappelijke artikelen toegezonden waaruit blijkt dat het bewezen is dat Spike-eiwitten wel degelijk toxisch zijn, en vele malen meer dan toegestaan DNAvervuiling te vinden is in vaccin batches en dat de COVID-19 vaccins wel ...

 Het waait…storm Jocelyn trekt over ons land.  Gisteren en vandaag staan ook in teken van de storm die door mijn leven waait. Hoe zal ik hem noemen? Vaccinatie schade storm? De waarheid storm? Bewijsstorm? Journalisten graven niet / mogen niet graven storm? Ik weet het even niet.  Gisteren is het artikel in de NRC gepubliceerd. Hele gesprekken heb ik gehad met Freek de journalist. Bewijs aangeleverd. Wetenschappelijke artikelen aangeleverd. Ergens had ik een sprankje hoop dat er heeeeel misschien een artikel zou komen met de boodschap ‘vaccinatie schade bestaat, er moet meer onderzoek komen’. In het buitenland zijn ze al vele malen verder in het erkennen van vaccinatie schade.  Misschien schrijf ik er nog een blog over, ik weet het nog niet. Ik denk het wel maar moet de woorden nog vinden. Vannacht heb ik slecht geslapen. Vanmorgen werd ik wakker en de realiteit overviel me weer. De realiteit van het proberen weg te moffelen. De realiteit dat er bepaalde suggestieve ...

Je kunt toch oefenen/ trainen en zo beter worden? Je wilt toch vooruit? Als je elke keer net over je grens gaat dan bouw je op en ga je vooruit… Als je goed uitrust ben je beter belastbaar… Je bent nu toch hier, dan ben je stappen vooruit… Dit zijn vragen/ opmerkingen die ik vaak krijg van mensen. Ik begrijp de vraag en de vraag wordt vaak gesteld vanuit een gunnend mens, een mens die mij gunt om beter te worden en positief te blijven. Dit is ook hoe ik aan het begin van mijn ziekte hiermee omging. Positief en schouders eronder, gaan met die banaan, opbouwen naar herstel.  Ondertussen heb ik geleerd dat dit zo niet werkt bij de problemen die ik heb. Het werkt juist andersom. Rust, balanceren, luisteren naar de tekenen van mijn lichaam en juist niet over de grenzen gaan zijn de pijlers van mijn bestaan geworden. Ook ergens kunnen zijn betekend niet perse stappen vooruit omdat ik er de dagen erna (flinke) klachten van heb. Soms kies ik daar voor omdat bepaalde dingen doen me ook posi...

(Informatie die geboycot wordt.......ikzelf met mijn eigen zak geld om onderzoeken en behandelingen te mogen betalen......wegrennende mensen die zakken met geld verdienen.....) Enige tijd geleden had ik de mogelijkheid om een emeritus professor hoogleraar experimentele immunologie te ontmoeten. Hij heeft zeer veel verstand van vaccins. Daar dit een openbare blog is kan ik niet zijn verslag aan mij hierover delen. Verderop in dit blog deel ik wel wetenschappelijke onderzoeken. Deze professor is zo attent geweest om met mij mee te gaan naar de Arboarts. Ook daar heeft hij uitleg gegeven over de problemen die ontstaan zijn en waarom. De Arboarts heeft het geduldig aangehoord maar in een later gesprek veegde hij de theorie van de professor compleet van tafel. Het zou grote onzin zijn. Dat is wel een stevige uitspraak gezien het feit dat die Arboarts niet de moeite heeft genomen de bekende studies daarover te lezen of de filmpjes van deze professor op internet te kijken waarin hij uitleg ge...

Andermans emoties. Ze kunnen overweldigend zijn. Ze kunnen niet helpend zijn. Ze kunnen begrijpelijk zijn. Andermans emoties die er zijn omtrent hoe ik ben op dit moment, de klachten met de gevolgen die ik vertoon, zijn een extra ding waar ik mee moet dealen. Er zijn mensen waar ik ondanks de ernst van alles mee kan lachen. We lachen als ik dronken praat , we lachen als ik door mijn benen zak en we lachen als ik amper meer kan praten of dingen vergeet. We lachen als ik strompelend en zwalkend ergens heen loop. We grappen en grollen. Dit kunnen we omdat we het ook over moeilijke emoties hebben. Moeilijke emoties van mijn kant maar ook over de moeilijke emoties van de ander.. Betekend het dat ik er alleen om lach en voorbij ga aan de ernst? Zeker niet. We lachen, grappen en grollen met een traan.  De traan van de ernst van alles. Ondanks alles zien deze mensen nog steeds de oude Angelique en dat is fijn. Er zijn ook mensen die bovenal de voortgang en beterschap willen zien. Hierover ...