Deel 27: Uitslag UWV

Vandaag neem ik jullie even mee in mijn proces toen ik het verslag van de verzekeringsarts kreeg.

Op een maandag heb ik on-officieel de halve uitslag van het onderzoek van de verzekeringsarts arts te horen gekregen zonder uitleg. De dag erna heb ik het UWV gebeld om wat details op te vragen. Ook daar kreeg ik geen details, maar alleen de mededeling dat ik voorlopig 80-100% ben afgekeurd en welk inkomen ik kan verwachten. Het officiële bericht inclusief rapport is per brief onderweg en heb ik de vrijdag erna ontvangen.

Voor de komende 1,5 jaar 80-100% afgekeurd. 

Op de maandag dat ik dit bericht vernam voelde ik me opgelucht. Opgelucht omdat ik niet in verweer hoef, opgelucht dat ik niet op zoek hoef te gaan naar vervangend werk. Ik zou werkelijk niet weten hoe ik dat voor elkaar zou moeten krijgen. Opgelucht dat ik de komende 1,5 jaar rust heb. Ik kan me gaan bezig houden met wat ik wel kan en de tools die ik geleerd heb.

In de nacht van maandag op dinsdag kan ik niet in slaap komen. Ik realiseer me dat mijn inkomen nog verder naar beneden gaat. Het komt oneerlijk op me over. Ik heb niet gevraagd om ziek te worden, ik ga niet voor de lol niet meer werken, ik ga geen vakantie houden de komende 1,5 jaar. Alles raak ik kwijt, mijn leven, mijn sociale omgeving veranderd behoorlijk, inkomen daalt met bijna de helft, mijn positie als moeder wordt anders. En dat alles doordat ik dacht goed te doen door het vaccin te halen waar maatschappelijk gezien zoveel druk en discussie over was. Het voelt oneerlijk dat de overheid mij en mijn gezin zo in de kou laat staan nu het mis is gegaan en niet eens erkenning wil geven of onderzoek wil doen. Behandelingen en onderzoeken moet ik zelf uitzoeken en grotendeels zelf betalen. Als lotgenoten staan we in contact met een groep onderzoeksartsen. Zij kunnen advies geven. Ook doe ik mee aan een onderzoek. Maar dat alles kost geld en is absoluut niet meegenomen in de zorgverzekering.

De dagen erna gaat mijn gevoel op en neer. Alles komt voorbij. Verdriet, opluchting, verbazing, pijn, schouders eronder, frustratie, hoop, teleurstelling, eenzaamheid, hulpeloos, overweldigd, kwaad, lamgeslagen.  

Op de vrijdag na het telefoon gesprek krijg ik het verslag onder ogen. Inderdaad volledig afgekeurd voor 80-100% voor de komende 1,5 jaar. En de reden voor de 1,5 jaar is dat ik dan de twee revalidaties op kan pakken die ik nog niet gedaan heb zoals in de prognose vermeld staat. Lees ik dat nou goed? Er staat dat ik helemaal nog geen revalidaties heb gedaan? Maar ik heb 3 revalidaties gedaan en mijn klachten werden beduidend ernstiger bij 2 van de 3 revalidaties. 18 artsen, 5 ziekenhuizen en 3 revalidaties heb ik achter de rug de afgelopen 2,5 jaar. Dit is ook zeker bekend bij de Arboarts welke de verzekeringsarts gesproken heeft. Is dit wel besproken in het gesprek tussen hen? Wat hebben ze eigenlijk besproken? Heeft de verzekeringsarts wel contact opgenomen met mijn huisarts zoals ik gevraagd had? Wie gaat er voordeel van hebben wanneer ik revalidaties op ga pakken die averechts werken? Hoe komt het dat de verzekeringsarts beweerd dat ik geen revalidatie heb gevolgd? En daarbij, voor 1 van die revalidaties kom ik niet eens meer in aanmerking, die kan ik niet eens meer volgen.

De Arboarts en mijn huisarts hadden mij als advies gegeven niet mijn complete dossier op te sturen aan de verzekeringsarts. De Arboarts heeft een verslag gemaakt welke ik had toegevoegd aan mijn dossier voor het UWV en de verzekeringsarts zou dan contact op moeten nemen met de Arboarts en huisarts voor meer informatie. Dit heeft de verzekeringsarts maar voor de helft gedaan. Namelijk alleen met de Arboarts. 

En staat er nou dat ik Corona heb gehad en de klachten daarvan komen? Nergens in mijn hele medische dossier staat dat ik Corona heb gehad. In mijn behandelverslagen staat dat ik GEEN Corona heb gehad, dat dat constant getest is waardoor we dat zeker weten. Ook tijdens de spoedopnames op de spoedeisende hulp. Er staat dat de klachten zijn ontstaan na vaccinatie. Heel duidelijk staat het er in de verschillende behandelverslagen: in de nacht na de avond van de vaccinatie zijn de klachten ontstaan. 

Mijn antenne gaat weer aan, alle lichten weer op rood.  Ik dacht klaar te zijn voor de komende 1,5 jaar, mij bezig kon houden met proberen verder te herstellen en dan verder te kijken. Maar het blijkt dat als ik dit verslag zo laat het me veel problemen gaat geven bij herkeuringen. Godzijdank heb ik contactgegevens van een persoon bij stichting fns en ik mail haar de situatie. Ze begrijpt (!) de spoed en mailt me terug op vrijdagavond en in het weekend. Zo superfijn! Ik had zoveel stress. Ze gaan me helpen. Helpen met het goed op papier krijgen van mijn medische situatie bij het UWV. Ook mijn huisarts schrijft een verslag van de afgelopen 2,5 jaar. Terug contact met het UWV is er ook. Advies gevraagd bij het FNV en overleg met mijn werkgever. Wat een geregel. Bellen in dit soort situaties is niet zo handig met mijn spraakstoornis. Gelukkig heb ik daar hulp bij en dat is echt zo superfijn. 

Stichting fns en mijn huisarts hebben nog het eea op schrift gesteld welke ik na ga sturen. Daarbij heb ik weer met de verzekeringsarts gebeld (bellen kost me enorm veel energie en mijn spraak valt uit aan de telefoon). Met dat ik ophang bedenk ik mij dat ik vergeten ben om te vragen of de verzekeringsarts een verslag wil maken van ons telefoongesprek. Hij vertelde mij nml dat ik het komende jaar niet terug hoef naar die revalidaties. Als dat niet op schrift wordt gesteld is het mijn woord tegen de zijne. Moest ik weer bellen! En nog een keer bellen. Want het was wel mogelijk om een verslag te krijgen volgens de ene telefonist en niet mogelijk volgens de andere telefonist. “U kunt niet van elk telefonisch gesprek een verslag verwachten mevrouw” was de boodschap. Ik heb de discussie maar gestaakt en hakkelend gezegd dat ik op de een of andere manier een verslag verwacht van het inhoudelijke antwoord op mijn inhoudelijke vraag. Uiteraard begrijp ik dat er niet van elk telefoongesprek een verslag kan komen. Maar dit was niet zomaar even een telefoongesprek. Twee weken later valt er inderdaad een verslag op de deurmat met alles wat er besproken was. Een last valt van mijn schouders. Wat een strijd, wat een gedoe! De zinsopbouw in de verslagen die vanuit het UWV komen zijn overigens om van te huilen zo slecht.

Maar ik mag het komende jaar de rust pakken die ik nodig heb en de geleerde tools toepassen om te kijken hoe ver ik kom. 

Dank voor het lezen, geniet van elke dag, hou van elkaar .

🍀🌸

“Hoi, ik ben Angelique. Ik ben niet mijn neurologische beperking maar het is een deel van mij”