Deel 51: Aardbeien, overwinning en schaamte

Aardbeien…Daar had ik zin in.

Ik ga maar weer eens een poging wagen om zelf naar de Turkse winkel te gaan. Daar is geen muziek. 1 boodschap…in de winkel, uit de winkel.

Het ging.

Ik was trots.

De schaamte, de uitval en de spraakstoornis zijn er…maar hé…ik sta in de winkel. 

Ik ging betalen. Daarbij praat je. Ik zei: ik wil pinnen alstublieft. 

Mijn spraakstoornis is er, maar niet voluit aan. Wel aanwezig. 

Ik voelde me blij en trots.

Tot ik achter me hoor:

‘Wat zeg je dat zielig!’

BAM….hoor ik dat nou goed? Ik draai me om en zie een vrouw staan van mijn leeftijd. Ik kijk haar aan en ben verbouwereerd 😳, BAM, krijg ik dat even over me heen.

Ik stamel: ik heb een spraakstoornis, ben blij dat ik dit kan zeggen en doen. Aardbeien kopen en betalen.

Je kan niet zomaar alles zeggen wat je denkt mevrouw.

Het gaf geen indruk. Ze bleef vragen stellen hoe ik er aan kwam en wat ik er allemaal aan doe. Heb je dit gedaan? Heb je dat gedaan? Heb je het gemeld?

Precies waarom in het vaccin niet genomen heb! (Ja….wrijf het er nog maar even in🥲)

Lieve mevrouw, ik loop hier al drie jaar mee, ik heb alles gedaan wat ik kon. Zit dicht bij het vuur mbt de Corona stichting, organisaties en overheid. 

Mevrouw, je kan niet zomaar alles vragen en zeggen tegen een vreemde.

Want je weet niet wat diegene doorstaat. Ook niet voor een simpele boodschap als aardbeien kopen.

Want jij weet niet dat ik een spraakstoornis heb. Jij weet niet dat ik schaamte moet overwinnen mbt die spraakstoornis en mijn uitval die op kan treden. Jij weet niet dat het een enorme overwinning is dat ik MET die spraakstoornis en uitval tóch de winkel in ga. Jij weet niet wat ik allemaal doorsta met al deze shizzel.

Want een overwinning is het…..om opmerkingen zoals de jouwe en het beeld wat ik blijkbaar afgeef aan jou/ anderen….langs me af te laten glijden. Er boven te staan.

En toch zei ik tegen die dame: je kan niet zomaar alles er uit flappen wat je denkt.

Hou je gedachte bij jezelf.

Toen ik thuiskwam stond er onverwachts een ijsje van Nelis voor me klaar.

Heerlijk!

De dag gaat weer verder. De aardbeien waren heerlijk…met slagroom.

Dank voor het lezen, geniet van elke dag, hou van elkaar .

🍀🌸

“Hoi, ik ben Angelique. Ik ben niet mijn neurologische beperking maar het is een deel van mij”