Deel 35: Bradyfrenie

Bradyfrenie

Wat is dat, wat houd het in en wat zijn de gevolgen?

Het is niet hetzelfde als brainmist/brainfog.

Letterlijk betekend bradyfrenie langzame hersenen. Dit is een van de (sub)diagnoses die ik heb gekregen. Dit blog sluit aan op blog 6  waarin ik de impact van de neurologische problematiek beschrijf in mijn dagelijkse leven

Het is lastig om te leven met bradyfrenie. Het leven moet echt aangepast worden en ik leef op een langzaam tempo. Wanneer ik op een langzaam tempo leef dan is het redelijk te doen, maar wanneer het te snel gaat dan gaat het totaal mis en schakelen mijn hersenen uit.

In onderstaand artikel wordt er een heldere uitleg gegeven over langzame hersenen:

artikel met uitleg van Hersenletsel-uitleg.nl 

Veel voorkomende symptomen van bradyfrenie zijn onder meer:

• moeite zich te concentreren op een taak, zoals lezen, vooral wanneer er veel prikkels om je heen zijn
• vaak dingen kwijtraken
• onvermogen om een eenvoudig wiskundig probleem uit te werken / details in het verleden terug te halen
• problemen met multitasking of snel overschakelen van de ene naar de andere taak
• vergeet details, zoals het moment van de afspraak
• verliezen gedachtegang in het midden van een gesprek/ moeilijk kunnen volgen van een gesprek, vooral als een gesprek te snel gaat.
• vertraagd denken
• De verwerkingssnelheid tussen het ontvangen, het verwerken en reageren van en op prikkels is sterk vertraagd.

Dit heeft effect op het uitvoeren van een taak, de snelheid van het begrijpen van informatie, de snelheid van het participeren op die informatie en de snelheid waarmee ik iets op kan halen uit mijn geheugen. 

Het normale dagelijkse leven in de normaal draaiende maatschappij is als een sneltrein voor mij welke ik niet kan volgen. Gesprekken volgen in een groep is onmogelijk, ik hoor de mensen praten maar hoor niet wat ze zeggen. Je kunt het vergelijken met dat iemand in het Chinees iets aan je verteld. Je hoort het wel maar begrijpt het niet. Ook mijn gehoor valt uit. Ook als de televisie zacht aan staat en de kinderen willen ergens over kletsen, dan moet ik de tv uit zetten omdat ik het gesprek anders echt niet kan volgen. Het is als een draaideur die te snel draait en waar je doorheen moet lopen. Een tollende wereld met allemaal informatie die veel en veel te snel gaat, sneller dan ik kan verwerken.

Wanneer ik in zo een overprikkelende situatie blijf heb ik te maken met o.a èn de bradyfrenie èn de fns omdat ik uiteindelijk bij het in zo een situatie uitval krijg.

Ook kan het langer duren voordat ik iets begrijp of dat 'het kwartje valt'. Ik hoor regelmatig van mijn kinderen 'nou mam, het was een grapje, of, je begrijpt niet wat ik bedoel te zeggen'. Ik hoor wat iemand letterlijk zegt, maar het duurt heel lang om de boodschap erachter te begrijpen. Het lukt wel, maar het duurt te lang voor het gesprek, want het gesprek is vaak al weer verder voor ik het begrijp.

Woorden kunnen meer betekenissen hebben, of tijdens een gesprek maak ik mij een voorstelling van wat de ander aan mij verteld. Tijdens een gesprek wordt er veel van mijn hersenen gevraagd, begrip van woorden, context, inleven, voorstellen, het is multitasking. En dat is een probleem voor mij. Stel mijn dochter verteld in algemene vage bewoordingen een boodschap met de aanname dat ik wel begrijp wat ze bedoeld, dan moet ik om uitleg vragen. 

bijvoorbeeld:

Mam, morgen heb ik de dinges om 10 uur. Vergeet je dat niet?

Mijn hersenen gaan aan. Dinges? Wat bedoeld ze met dinges? 10 uur? Morgen? Wat vergeet ik? Moet ik ergens heen? Heb ik het wel opgeschreven op de kalender? Ik weet niet waar ze het over heeft. Er gaat tijd over deze vragen heen en mijn dochter praat al verder. Dan moet ik echt even op de rem trappen en zeggen dat ik niet begrijp wat ze bedoeld. Het is beter dat de ander gedetailleerd uitleg geeft wat de 'dinges is' (ook al heeft ze al heel vaak uitgelegd wat de dinges is) en wat ik niet moet vergeten. Zodat ik niet zelf in mijn niet begrijpende hersenen moet gaan graven en tegelijkertijd ook nog moet volgen wat ze verder verteld aan informatie. Want die informatie hoor ik niet meer omdat mijn hersenen aan het graven zijn met de conclusie dat ik het niet begrijp.

Hetzelfde gebeurd wanneer mijn kinderen in een gesprek terug grijpen op wat ze eerder aan mij verteld hebben wat ik vergeten ben.

Dat is echt naar. Want ik ben graag betrokken bij mijn kinderen hun leven, maar we moeten er aangepast mee omgaan. Met begrip voor de bradyfrenie die ongevraagd in mijn leven is gekomen.

Vaak moet ik om herhaling vragen aan mijn omgeving. Omdat ik soms maar de helft hoor of dat ik echt vergeet wat ze zeggen. Herhaling van informatie die ze delen met mij (wel of niet thuis eten/ slapen, sporten, belevenissen enz). Ik heb wel trucjes om dit te ondervangen, maar het is op alle vlak met alle soorten gesprekken. Ook bijvoorbeeld als een vriendin verteld dat ze op vakantie naar Nederland komt of een cursus gaat doen. Als ik haar daarna weer spreek dan ben ik echt weer vergeten dat ze die cursus heeft gedaan of op welke datum ze naar Nederland komt. Dat is geen onwil, maar het is dat ik het niet meer kan. En een kalender bijhouden van wat iedereen doet om betrokken te blijven door er zelf weer naar te vragen kan niet. Wat ik dan wel doe is aangeven dat ik het fijn vind om het er de volgende keer weer over te hebben omdat ik het leuk vind om haar belevenissen te horen.. Maar ik vraag dan wel of ze er zelf over wil beginnen. Zo verzin ik allerlei trucjes.

Wat ook heel helpend is, is om een gesprek langzaam te voeren, de tijd te nemen. Letterlijk te zeggen wat je bedoeld te zeggen. Niet van de hak op de tak. Elkaar uit te laten praten en dan pas reageren. Niet al reageren als de ander nog aan het praten is. Bijgeluiden te minimaliseren (bv niet op speaker te bellen, muziek uit enz). En niet in een groep(je). Dan gaat een gesprek voeren al veel makkelijker voor mij. Wanneer er met deze voorwaarden rekening wordt gehouden ben ik redelijk de normale Angelique. Wat ook weer voor verwarring kan zorgen, want al snel ontstaat de gedachte dat wanneer ik dit kan, ik ook meer kan. Maar dat is helaas niet het geval.

‘Even snel dit’ of ‘even snel dat’, (Koken, was ophangen/vouwen, aankleden, opstaan, douchen, iets ophalen enz), het zit er niet meer in voor mij. Er is een periode geweest dat ik de luiaard van Zootropolis genoemd werd🤪. De luiaard die achter de bali zit. Het langzame bewegen (bradykinesie) heb ik nu gelukkig niet meer standaard, maar wel bij overprikkeling. 

Het snel schakelen tussen situaties (zoals vaak gebeurd als je met je kinderen bent) is erg lastig voor mij omdat het dan te snel wisselt. Voorheen was ik daar best wel goed in. Kon snel schakelen in situaties en overzicht houden was niet een heel groot probleem. Dat is nu compleet anders. De informatie wisselt dan te snel. Ik ben dan nog bezig met de eerste informatie te verwerken terwijl de situatie al weer veranderd kan zijn en daar weer informatie over binnenkomt. Het wordt dan een grote brij. 

Online boodschappen doen betekend eerst bedenken wat je wilt eten, wat weer betekend dat ik recepten moet hebben, wat weer betekend dat ik recepten op moet zoeken/ bedenken wat ik wil eten, wat betekend dat ik moet bedenken welke ingrediënten er nodig zijn (zelfs voor een doodgewoon simpel AVG-tje), wat weer betekend dat ik moet bedenken wat ik op voorraad heb, wat betekend dat ik in mijn kasten moet gaan kijken, wat betekend……wat was ik aan het doen? Waar zoek ik naar? Wat doe ik hier voor de kast? O, ik zie afwas…ik zou af gaan wassen. 

De kinderen helpen mij met dit proces. De boodschappen zijn besteld en opgeruimd. Alles staat dan los in de kast. Ik sta dan voor de (koel)kast en denk dan: waarom heb ik champignons in de koelkast? Wat wilde ik daar mee maken?

Ik kan dat niet onthouden of herinneren wat ik er mee wil gaan maken en moet opschrijven welk menu ik voor die week bedacht heb.

Zo ingewikkeld is het proces en zo gaat het ook mis.

Plannen maken voor de volgende dag zoals bijvoorbeeld appelmoes maken kan een idee zijn. Ik had de appels in een schaal klaargelegd op het aanrecht. De volgende dag begin ik mijn dag met vaste taken. Ik zie die schaal, maar er gaat geen lampje aan …’appelmoes maken’. Ik doe de vaste dingen, er is altijd wat te doen. Ik doe vanalles en bedenk ook die dag…wat zal ik nu doen? Maar de appelmoes komt niet in mij op. In de avond als ik naar bed ga (na die dag 100x in de keuken te zijn geweest) zie ik weer die schaal staan. Waarom staat die daar ook al weer? Wat zou ik daar mee gaan doen? Oja, die appelmoes! Toch maar een briefje erop leggen ‘appelmoes maken’.

Een draaideur doorlopen is geen doen. Weet je wel hoe snel een draaideur draait? Ik zoek naar een gewone deur. En als die er niet is zet ik de draaideur op rolstoelstand. Mensen kunnen dan commentaar hebben. Welkom in het rustige leven zeg ik dan🤪

Het is heel naar als je dingen echt vergeet. Of dat je bepaalde antwoorden op vragen echt niet op kan komen terwijl je weet dat je het antwoord wel weet. Of dat deelnemen aan een gesprek te ingewikkeld is vanwege de snelheid of de drukte. 

Gelukkig zegt bradyfrenie niets over intelligentie.

Ik zeg dat wel eens hardop, ook omdat ik vaak merk dat mensen gaan denken dat ik niet goed bij mijn hoofd ben. Gelukkig ben ik wel goed bij mijn hoofd, alleen is de massa in mijn hoofd erg langzaam geworden.

Ik kan nog veel meer voorbeelden geven, maar het artikel van hersenletsel-uitleg omschrijft  heel duidelijk het probleem en de gevolgen er van. Mocht je er meer over willen begrijpen dan verwijs ik je even door naar dat artikel.

artikel over bradyfrenie

Dank voor het lezen, geniet van elke dag, hou van elkaar .

🍀🌸

“Hoi, ik ben Angelique. Ik ben niet mijn neurologische beperking maar het is een deel van mij”