Deel 39: Pannenkoeken bakken

Door het brainwave (blog) zwemmen leer ik nog meer finetunen op de werking van mijn hersenen en lichaam.

Zo ben ik erachter gekomen dat ik ook een enorm probleem heb met de coördinatie en bewegingen met mijn armen. Zodra ik mijn armen ga bewegen gaat het al mis vanuit mijn hersenen.

Voorheen praatte ik veel met mijn handen. Tegenwoordig zit ik op mijn handen als ik praat, of leg ik ze heel bewust op mijn schoot. Uit voorzorg. Dat ik ze niet automatisch weer mee ga bewegen met wat ik vertel. Doe ik dat niet en beweeg ik mijn handen en armen wel mee tijdens het praten dan valt mijn spraak uit en kan ik na een korte tijd mijn armen en handen ook niet meer gebruiken zoals ieder ander ze gebruikt. 

Ik kan dan niets meer vasthouden, mijn armbewegingen worden erg moeilijk tot het niet meer kan. Ze doen het dan gewoon niet meer en worden aanhangsels aan mijn lichaam. Ook voelen ze dan enorm zwaar aan.

Pannenkoeken bakken is een goed voorbeeld van een handeling waarbij alles misgaat. Pannenkoeken bakken is een complexe handeling. Boter in de pan, beslag in de pan, pan optillen, ronddraaien, pan neerzetten, pan vasthouden, pannenkoek omdraaien, pan optillen en pannenkoek op een bord doen. O wacht, ook nog de folie optillen. Folie dichtdoen en pan terug op het vuur. En de riedel begint weer overnieuw.

Mijn hersenen trekken dit proces niet. Mijn spraak valt uit en de functie van mijn armen ook. Lang staan lukt ook niet meer en ik moet een stoel erbij pakken. Gelukkig is mijn dochter een ster in pannenkoeken bakken en geef ik het maar uit handen.

Dit zijn maar twee voorbeelden van situaties die ik tegenkom. Zo zijn er nog vele voorbeelden te geven waarbij het misgaat.

De Angelique 1.0 is dan niet zo aardig voor me en zegt: zie je wel wat je allemaal niet meer kan!? Zelfs simpel pannenkoeken bakken kan je niet meer zonder al die stomme gevolgen! Je bent echt beperkt geworden. 

De Angelique 2.0 is veel liever en die zegt: oké, pannenkoeken bakken lukt niet. Maar je dochter vind het leuk en kan het wel. Je kan alsnog samen lekker pannenkoeken eten. Dat doel is bereikt. Pannenkoeken als ontbijt. En….gelukkig kan je andere maaltijden wel (met aanpassing) klaarmaken. Laten we dankbaar en blij zijn met wat wel lukt. 

Drukte, muziek, wandelen, actief, kletsen tot je een ons weegt, uitgebreid koken, kitesurfleven leven, reizen, werken, leven met de enthousiasme die ik van binnen voel, sprankelend het leven doorgaan, van hot naar her, het kan niet gek genoeg, spontaan zonder planning….het is weg.

Ik leef in stilte, met rust, rekening houdend met mijn lichaam, plannend en grenzen aangevend. 

360 graden is mijn leven omgebogen.

Rouwend om wat was, dankbaar voor wat ik nu mag hebben. 

Dank voor het lezen, geniet van elke dag, hou van elkaar .

🍀🌸

“Hoi, ik ben Angelique. Ik ben niet mijn neurologische beperking maar het is een deel van mij”